„Chciałabym mieć większe piersi…”

powiększanie piersi wrocławO powiększaniu piersi rozmawiamy z prof. dr. hab. Piotrem Wójcickim, Kierownikiem Kliniki i Ordynatorem Oddziału Chirurgii Plastycznej w Polanicy Zdroju.

M. K: Panie Profesorze, czy są jakieś ograniczenia wiekowe do powiększania piersi za pomocą implantów? Czy mogą poddać się temu zabiegowi młode kobiety w wieku ok. 20 lat oraz te dojrzałe – po 50. roku życia?

Prof. Piotr Wójcicki: Uznaje się, że piersi 20-letniej kobiety są ostatecznie wykształcone. Na końcu okresu dojrzewania uzyskują one swój indywidualny kształt oraz wielkość, natomiast brodawki przyjmują ostateczne zabarwienie i wygląd. Nie ma zatem żadnych przeciwwskazań do wykonania operacji powiększania piersi w tym wieku.

Jeśli są wskazania o charakterze estetycznym, do augmentacji kwalifikujemy również pacjentki w średnim wieku i starsze. Jednak należy pamiętać, że po 50. roku życia prawdopodobieństwo i ryzyko związane z wystąpieniem nowotworu piersi jest nieporównywalnie większe niż u młodych kobiet. Dlatego operację musi poprzedzać bardzo wnikliwe badanie pod kątem profilaktyki onkologicznej.

M.K.: Jak obecność implantów wpływa na karmienie piersią? Czy kobiety, które jeszcze nie rodziły, nie powinny powiększać piersi?
po
Prof. P.W.: Powiększanie piersi nie ma negatywnego wpływu na laktację. Trzeba wspomnieć, że 30 lat temu z dużą powściągliwością kwalifikowano pacjentki do operacji w okresie prokreacyjnym. Obecnie uważa się, że implanty nie pomagają, ale i nie stanowią istotnego ograniczenia przy karmieniu piersią. Ważne jest, aby zajście w ciążę poprzedzał co najmniej 6-miesięczny okres rekonwalescencji potrzebny do pełnego wygojenia piersi .

Podobnie rzecz ma się z ustalaniem terminu operacji po porodzie. Powiększanie piersi nie powinno być wykonywane szybciej niż pół roku od zakończenia laktacji. Takie postępowanie pozwala na prawidłowe dopasowanie wielkości i kształtu wszczepów oraz zmniejsza ryzyko wystąpienia powikłań infekcyjnych.

Powiększanie piersi nie ma negatywnego wpływu na laktację.


M.K.: Jakie są najistotniejsze przeciwwskazania do operacji powiększania piersi?

Prof. P.W.: Augmentacja piersi przy użyciu implantów to poważny zabieg chirurgiczny wykonywany w znieczuleniu ogólnym. Należy się do niej przygotować tak jak do każdej innej operacji. Istnieje szereg przeciwwskazań, które uniemożliwią jej przeprowadzenie.

Kwalifikację musi poprzedzać kompleksowa diagnostyka o charakterze ogólnym. Przeciwwskazaniem do operacji jest współistnienie chorób ogólnoustrojowych takich jak: infekcje, niewydolność krążeniowo-oddechowa, poważne choroby nerek, wątroby czy inne schorzenia układowe. Bywa , że pacjentki – zwłaszcza młode – stosujące restrykcyjne diety odchudzające, muszą być dyskwalifikowane ze względu na objawy anemii czy zaburzenia krzepliwości krwi, będące następstwem niedoborów pokarmowych.

U wszystkich pacjentek konieczne jest wykluczenie zmian rozrostowych lub degeneracyjnych w obrębie gruczołów sutkowych. Stwierdzenie w oparciu o badanie radiologiczne czy USG jakichkolwiek nieprawidłowości wymaga dalszej diagnostyki histopatologicznej. Szczególnie wnikliwe badania powinny być przeprowadzone u kobiet z niekorzystnym wywiadem środowiskowym. Występowanie raka piersi w rodzinie także stanowi względne przeciwwskazanie do operacji.

W przypadku obecności rozległych blizn w obrębie klatki piersiowej wykonanie zabiegu może okazać się niemożliwe, ponieważ skóra i tkanki miękkie w tym miejscu są niedostatecznie elastyczne.

Powiększenie piersi jest typową operacją estetyczną, a zatem wykonywaną ze względów psychologicznych. Rolą chirurga plastyka jest określenie celów i omówienie wyników operacji. Niezwykle ważne jest poznanie motywów i oczekiwań pacjentki. Zdarzają się takie osoby, które uważają , że gorszy wygląd nosa, powiek czy piersi decyduje o ich niepowodzeniach życiowych. Oczywiście w takich okolicznościach należy zrezygnować z wykonania zabiegu. Jest to zagadnienie bardzo trudne. W sposób taktowny i delikatny należy jednak wyjaśnić , że jeśli operacja ma być wykonywana pod presją wywieraną na pacjentkę, która na dodatek nie jest przekonana o jej celowości, to może się okazać , że nawet najlepszy wynik operacji nie zażegna jej problemów osobistych.

Przeciwwskazaniem do operacji jest współistnienie chorób ogólnoustrojowych takich jak: infekcje, niewydolność krążeniowo-oddechowa, poważne choroby nerek, wątroby czy inne schorzenia układowe.

Powiększanie Piersi, plastyka piersi
alt


Niezwykle ważne jest poznanie motywów i oczekiwań pacjentki.

M.K.: Jakie mogą pojawić się powikłania przy operacji powiększania piersi?

Prof. P.W.: Lekarz ma obowiązek poinformować pacjentkę o ryzyku wystąpienia powikłań, zarówno tych wczesnych, jak i tych pojawiających się po roku czy dwóch.

Najgroźniejszym wczesnym powikłaniem jest reakcja immunologiczna skierowana przeciwko implantom. W takich okolicznościach wszczepy powinny być niezwłocznie usunięte, co zabezpiecza organizm przed rozwojem zakażenia i przyspiesza gojenie się ran.

Może się zdarzyć, że we wczesnym okresie pooperacyjnym, miejscowo pojawią się oznaki infekcji. W takich przypadkach postępowaniem z wyboru jest wdrożenie terapii antybiotykowej. Na szczęście rzadko, ale zazwyczaj w pierwszej dobie, może dojść do powstania krwiaka, który musi być usunięty w trybie pilnym.

Nadmierny przerost torebki łącznotkankowej otaczającej implant może zniekształcić pierś, nadając jej nienaturalny, owalny kształt. Zdarza się również, że przemieszczenie wszczepu powoduje asymetrię piersi.

Bardzo rzadko i to zwyczaj na skutek urazu dochodzi do perforacji implantu. Bywa, że rozpoznanie jest oczywiste ze względu na powstałą deformację, niekiedy jednak wskazane jest wykonanie badania mammograficznego. Potwierdzenie rozpoznania jest zaleceniem do wymiany wszczepów.

M.K.: Czy implanty można nosić do końca życia, czy trzeba je po latach wymienić?

Prof. P.W.: Większość znanych producentów zaleca, żeby po upływie ok. 10 lat rozważyć ewentualność wymiany implantów. Ja także zalecam moim pacjentkom przeprowadzenie kontrolnych badań diagnostycznych i wspólne zastanowienie się nad dalszym postępowaniem.

M.K.: Bardzo dziękuję za rozmowę, Panie Profesorze.

Prof. P.W.: Ja również bardzo dziękuję.